Pasty do zębów bez fluoru czy z fluorem?
Historia zastosowania fluoru w profilaktyce póchnicy rozpoczęła się od przypadku. W roku 1901 w Colorado Springs dentysta Frederick McKay odkrył u pacjentów z tego regionu zmiany na szkliwie i nazwał je szkliwem plamkowatym. W latach trzydziestych poąłczono ten fakt ze wzrostem odporności zębów mieszkańców na próchnicę. Zaczęto kojarzyć ten fakt z dużą zawartościa fluoru w wodzie pitnej- powyżej 2mg/l.
Fluor jako środek przeciwpróchnicowy znalazł zastosowanie w preparatach endogennych- czyli takich które trafiała do wewnątrz organizmu: tabletki lub krople (preparat Zymafluor), wada wodociągowa, środki spożywcze (sól, mleko, cukier) i egzogennych- działających zewnętrznie: pasty, płukanki, pędzlowanie, okłady, jonoforeza, lakiery, pianki.
Najbardziej rozpowszechnione są pasty do zębów. Zalecana przez WHO dawka fluoru w pastach dla dorosłych to 1000-1500 ppm fluoru. Dla dzieci poniżej 5 roku życia 250-500 ppm fluoru, 6-12 lat 1000 ppm F. Dzieci powyżej 12 roku życia mogą stosować pasty dla dorosłych.
Dawka wyrażona w jednostce ppm- parts per milion odpowiada: 1000ppm F= pasta do zębów zawiera 1mg F na gram pasty.
Czy fluor jest trucizna?
Tak. Jak wszystko w zbyt dużych ilościach.
Połknięcie pasty przez dziecki czy osobę dorosła spowoduje przyjęcie dawki 0,5mg. W związku z tym nie zalaca się stosowania past smakowych dla dzieci ponieważ chetniej są jedzone.
Dawka toksyczna fluoru to 5mg/kg masy ciała. Po spożyciu 3-5mg F/kg masy ciała wystąpią objawy żołądkowo- jelitowe. Prawdopodobna dawka toksyczna to 32-60mg F/kg masy ciała, choć śmierć obserwowano przy dawce 16mg F/kg masy ciała.
Postępowanie przy przyjęciu dawki do 5mg F/kg masy ciała to picie mleka- Ca wiąże F. Przy wiekszych dawkach konieczna jest hospitalizacja.
Reasumując podejrzewanie firm farmaceutycznych o to że próbują nas otruć, bo fluor z past do zębów kumuluje się w ciele człowieka jest teoria spiskową i błędem w rozumowaniu. Pasty do zębów bez fluoru są alternatywą i jak najbardziej należy je stosować.
Zalecamy unikanie innych składników past do żębów, które to zawierają inne szkodliwe środki które przewyższają toksycznościa fluor.
Przykłady takich środków:
- triclosan- kumuluje się w tkankach, skóładnik środków czystości i past do zębów poprzedniej generacji z firmy Clogate
- EDTA
- dwutlenku tytanu
- glikolu propylenowego
- karagen
- dioksany
- parabeny
- SLS, SLES= laurylo- siarczan sodu- odradzany pacjentom ze skłonnościa do aft, pasty bez SLS to Enzycal firmy Curaprox.
Fluoryzacja domowa, czy ma sens?
Jeżeli nie jest stosowana w szkole- tak.
Dopuszczalne jest fluoryzowanie zębów domowe przez odpowiedzialnych rodziców. Do wykorzystania preparaty Fluormex lub Elmex żel. Należy do tego celu zakupić osobną szczotkę do zębów. Stosować szczotkowanie przez 1 minutę preparatem 10 razy w roku, co 2 tygodnie.